چه کسی آلبر کامو را کشت؟ - تور ایران

از سفر با تور کانادا لذت ببرید.

این تحقیقات بر اساس یافته های بایگانی شده و هم چنین ادعای بعضی چهره های ادبی و دفترچه های خاطرات کشف شده است و نشان می دهد که کشور فرانسه هم ممکن است در تصادف سال 1960 که نتیجه اش کشته شدن این نویسنده بود، دست داشته باشد. شصت سال پس از آنکه آلبر کامو، برنده فرانسوی جایزه نوبل ادبیات در چهل و شش سالگی بر اثر سانحه رانندگی درگذشت، کتاب تازه ای منتشر شده که استدلال می نماید که او در تلافی موضع گیری ها و حرف های ضد شوروی اش از طرف جاسوسان کا. گ. ب ترور شد.

چه کسی شک کرد؟

پای یک نویسنده ایتالیایی در میان است. جیوانی کاتای اولین بار در سال 2011 نظریه خود را منتشر کرد و در روزنامه مشهور کوریرا دلا سرا گزارش نوشت که اظهاراتی را در دفتر خاطرات شاعر و مترجم مشهور اهل چک کشف نموده است که در آن نوشته شده مرگ کامو تصادف نبوده است. اکنون جیوانی کاتلی در کتابی با عنوان مرگ کامو تحقیقات خود را گسترش داده است و استدلال های تازه ای به میان آورده است. اما ماجرای هشت سال پیش چه بود؟ نظریه جدید ادعا می کرد تصادف اتومبیلی که در آن غول ادبی فرانسه در سال 1960 کشته شد، تصادفی نبود.

وقتی آلبر کامو فیلسوف، نویسنده و روشنفکر فرانسوی، تنها دو سال پس از کسب جایزه نوبل ادبیات، در تصادف رانندگی درگذشت، به نظر می رسید یک تراژدی تقریباً عجیب در میان است. در جیب کامو بلیت قطار بازگشتی استفاده نشده از خانه خود به پاریس بود. این نویسنده 46 ساله قصد داشت بعد از تعطیلات کریسمس به مسافرت برود و با همسرش و دوقلو های نوجوان شان کاترین و ژان سفر کند. در عوض، دوست و ناشرش میشل گالیمار پیشنهاد داد تا او رانندگی کند. کامو بلافاصله کشته شد. گالیمار هم چند روز بعد درگذشت. پلیس بلیت قطار و 144 صفحه از دست نوشته ای به نام مرد اول پیدا کرد.

رمانی ناتمام که بر اساس کودکی کامو در الجزایر ساخته شده است و خودش پیش بینی نموده بود بهترین کار او خواهد بود. این فاجعه فرانسه را شوکه و غمگین کرد؛ اما هیچ کس تصور نمی کرد که این تصادف چیزی غیر از یک تصادف بوده باشد. هشت سال پیش روزنامه ایتالیایی کوریرا دلا سرا بیان کرد که جاسوسان اتحاد جماهیر شوروی احتمالاً پشت این تصادف بوده اند.

این تئوری برگرفته از اظهارات جیوانی کاتولی نویسنده و شاعر ایتالیایی است که گفته بود: در یک دفترچه خاطرات که مربوط به ژان زبرانا شاعر و مترجم مشهور چک است، چیز هایی نوشته شده است. در پاراگرافی زیرانا می نویسد: من حرف های بسیار عجیب از دهان کسی شنیدم که چیز های زیادی می دانست و منابع بسیار آگاهی داشت. به گفته او، حادثه ای که زندگی را از آلبر کامو در سال 1960 گرفت، از طرف شوروی ترتیب داده شد.

آن ها با استفاده از قطعه ای پیشرفته باعث سوراخی در چرخ شدند و به لاستیک اتومبیل کامو آسیب رساندند. بعضی این اتفاق را دستوری می دانند که شخصاً از سوی دمیتری شپیلوف، وزیر امور خارجه اتحاد جماهیر شوروی، به عنوان واکنشی به مقاله منتشر شده در مجله فرانسوی فرانکتایور در مارس 1957 صادر شد. مقاله ای که در آن کامو به شپیلوف حمله کرد و از او صریحاً نام برد. کامو در یادداشت خود قتل عام های شپیلوف تصمیم مسکو مبنی بر اعزام نیرو برای سرکوب قیام مجارستان در سال 1956 را محکوم نموده بود.

یک سال بعد، کامو رسماً از بوریس پاسترناک، نویسنده روسی برنده جایزه نوبل و نویسنده دکتر ژیواگو حمایت کرد. اثری که استالین در شوروی آن را ممنوع نموده بود. کوریرا دلا سرا نتیجه می گیرد که دلایل کافی برای مسکو و ترور کامو به سبک معمول عوامل کا. گ. ب وجود دارد. نویسنده بیگانه، طاعون و اسطوره سیزیف در گورستان لورمارین در نزدیکی ساحل آزور به خاک سپرده شد و کماکان به عنوان چهره ای مردمی و همچنین یک روشنفکر مورد توجه است. چند سال پیش سارکوزی، رئیس جمهور وقت فرانسه کوشش کرد تا بقایای او را به پانتئون منتقل کند که ناکام ماند. اما این فرضیه مخالفانی هم دارد.

الیویه تاد، خبرنگار سابق بی بی سی در پاریس که کتابی درباره زندگی آلبر کامو هم نوشته است، به آبزرور گفت که در حین تحقیق در بایگانی های اتحاد جماهیر شوروی، هیچ چیزی پیدا ننموده که این کاری به سفارش مسکو باشد. اولین واکنش من این است که هیچ چیز در خصوص فعالیت های کا. گ. ب من را غافلگیر نمی نماید، اما شما باید از خود بپرسید که چه کسی از این اتفاق سود می برد و چرا؟ این خبر جالب و سرگرم نماینده است و مطمئنا صحیح است که اسناد کا. گ. ب پر از گزارش هایی است که چگونه شوروی ها از چکی ها برای انجام کار های کثیف خود استفاده می کردند. اما در این موضوع چیزی در کا. گ. ب موجود نیست. به نظر من این داستان درست نیست.

قصه تازه

آلبر کامو در چهارم ژانویه 1960 درگذشت. وقتی ناشرش میشل گالیمار کنترل اتومبیل خود را از دست داد و به یک درخت برخورد کرد. نویسنده بلافاصله کشته شد و گالیمار چند روز بعد درگذشت. سه سال قبل از آن حادثه، کامو جایزه نوبل ادبیات را به دلیل بیان مسائل وجدان انسانی در دوران ما به دست آورد. به نظر می رسید که این تصادف در اثر انفجار یا شکسته شدن چیزی افتاده باشد باشد.

کارشناسان از وقوع این اتفاق در مسیری طولانی و جاده ای به طول 30 فوت و با ترافیک اندک در آن موقع متعجب شدند. هربرت لوتمن این تکه را در زندگی نامه کامو در سال 1978 نوشت. کاتلی معتقد است که بخشی از خاطرات زبرانا شرح می دهد که چرا این فرضیه درست است. این شاعر در اواخر تابستان 1980 نوشت که یک مرد آگاه به او گفته بود که کا. گ. ب مقصر است. آن ها تایر ها را با ابزاری تنظیم کردند که وقتی ماشین با سرعت زیاد حرکت می کرد، در نهایت آن را سوراخ کرد.

او گفت که این دستور توسط دمیتری شپیلوف، وزیر امور خارجه اتحاد جماهیر شوروی به تلافی یک مقاله توسط کامو در روزنامه فرانسوی تایرور منتشر شده در مارس 1957 صادر شده است. دفترچه خاطرات زبرانا این گونه گزارش می دهد: به نظر می رسد برای اجرای این ماموریت سه سال زمان لازم بوده است. آن ها خاتمه و به گونه ای کار را پیش بردند که تا امروز همه فکر می نمایند کامو به دلیل تصادفی معمولی درگذشت.

این مرد از منبع معتبر خود به من اطلاع داد و ادعا کرد که منابع اش کاملا قابل اعتمادند. شواهد نشان می دهد مسئله اصلی همان موضع گیری کامو درباره قیام مجارستان و سرکوب آن است و هم چنین حمایت نویسنده فرانسوی از از بوریس پاسترناک. کاتلی ایتالیایی سال ها وقت اش را صرف تحقیق درباره سنجش اعتبار حرف های زبرانا نموده است. او در کتاب خود که با نام مرگ کامو منتشر شده است، با همسر زبرانا مصاحبه می نماید. همچنین درباره نفوذ کا. گ. ب در فرانسه تحقیق می نماید. پس از انتشار این کتاب در ایتالیا تماس هایی با کاتلی گرفته می گردد که ادعا هایی است مبنی بر اطلاعاتی از ماجرای مرگ مشکوک کامو.

یکی از آن ها می گوید: شخصی گفت که در این حادثه سر صحنه آمده است. به نظرم آن شخص شواهد بیشتری نسبت به آنچه در اختیار من گذاشت، می دانست. اما من از سؤال خودداری کردم. شخص دیگری که روزنامه نگاری قدیمی است به کاتلی گفت: من آن موقع تحقیق نکردم، اما هنوز یادم است که چگونه بعضی نزدیکان کامو یقین داشتند که حادثه صحنه سازی ای از طرف کا. گ. ب است. جیوانی کاتلی استدلال می نماید که سخنان صریح کامو در روابط فرانسه و اتحاد جماهیر شوروی اثر گذاشته بود و شخصیت برجسته کامو به عنوان یادآورنده اعمال بی رحمانی اتحاد جماهیر شوروی برای مردم فرانسه متجلی می شد.

در نتیجه هر دو دولت فرانسه و اتحاد جماهیر شوروی از خاموشی کامو سود زیادی می بردند و برای همین در آن موقع هیچ تحقیق و آنالیز کاملی انجام نشده است. کاتلی می گوید که نظریه او از سوی کاترین دختر کامو، تایید نشده است. با این وجود این کتاب در فرانسه، آرژانتین و ایتالیا منتشر شده است و از حمایت پل آستر که استدلال کاتلی را قانع نماینده خواند، استقبال شده است. نتیجه گیری وحشتناک است، اما پس از هضم شواهدی که کاتلی به ما داده است، توافق با او سخت نیست. بنابراین تصادف رانندگی در کشور دیگری اکنون باید به عنوان ترور سیاسی مطرح گردد. پس آلبر کامو را در 46 سالگی ساکت کردند.

کاتلی در صحبت با ناشران انگلیسی که در حال انتشار ترجمه انگلیسی مرگ کامو هستند، گفت: امیدوارم که دانشگاهیان عقیده قدیمی را اتخاذ ننمایند که این یک تصادف ساده بوده. ، اما استاد ادبیات فرانسه کمبریج، آلیسون فینچ، قانع نشد. حامیان تئوری ترور شامل پل آستر هستند و ژان زبرانا نویسنده و مترجم چکی که خانواده اش از طرف رژیم کمونیستی مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و دلایل خوبی برای متنفر بودن از کمونیسم دارد.

به هر حال روزنامه نگار ایتالیایی با جمع آوری شواهد پراکنده نظریه ای جدی را مطرح نموده که زیرگروه تئوری توطئه دسته بندی می گردد و همواره و در هر موضوعی هواداران خودش را دارد. جوانی کاتلی امیدوار است علاوه بر چیز هایی که در کتاب مرگ کامو نوشته، بتواند چیز های تازه تری هم پیدا کند و تعداد زیادتری را به این عقیده نزدیک کند که آلبر کامو برای اظهار نظر علیه اتحاد جماهیر شوروی از سوی کا. گ. ب ترور شد.