آقای میثاقی نترس! کسی از شما پول نمی گیرد - تور ایران

محمدحسین میثاقی انگار که همان لحظه قرار است از جیبش دسته چک در بیاورد و به باشگاه ها پول بدهد مثل آتش روی اسفند شد. آه می کشید، سر تکان می داد، می زد روی پایش، چشم هاش را گرد می کرد و... و در حالی که به نظر می رسد در خلسه ای روانی فرو رفته باشد در جواب هر جمله قربانزاده این سه کلمه را تکرار می کرد: آدرس اشتباه، باشگاه های دولتی، قانون!

قربانزاده می گفت صداوسیما باید از محل تبلیغات منتسب به فوتبال حق تیم ها را بدهد، میثاقی می گفت: آدرس اشتباه، باشگاه های دولتی، قانون! قربانزاده می گفت صداوسیما به قانون عمل ننموده، میثاقی می گفت: آدرس اشتباه، باشگاه های دولتی، قانون!

قربانزاده می گفت اصلا قانون نیازی نیست و سازمان می تواند با یک تفاهمنامه بخشی از عایدی کلان خود از کنار پخش فوتبال را به باشگاه ها بدهد، میثاقی می گفت: آدرس اشتباه، باشگاه های دولتی، قانون!

اصلا معلوم نیست چرا مجری یک برنامه اینقدر باید مقاومت داشته باشد یا اصلا چه کسی وظیفه دفاع از سازمان را بر دوش او گذاشته بود که او این شکلی حرص می خورد؟ کسی که نه اطلاعی از قوانین بالادستی دارد نه از لایحه بودجه، برنامه های توسعه کشور و حتی قوانین داخلی سازمان، اما فکر می نماید باید بوقچی صداوسیما باشد و از منافع سازمانش به هر شکلی دفاع کند. شاید به این خاطر که اگر فردا روزی کسی آمد و خواست همان کاری که او در حق فردوسی پور نموده بود را در حق خودش بکند، این سینه سپر کردن ها ولو به قیمت منفوریت را به یاد روسا بیاورد و ماندگار گردد.

اگر قرار است مناظره یا مباحثه ای در این زمینه شکل بگیرد باید بین رییس سازمان خصوصی سازی یا افرادی در پوزیشن شبیه به او با رییس رسانه ملی یا معاونت های تصمیم گیر صداوسیما باشد نه اینکه یک کارمند دون پایه به عنوان یک مجری رگ گردن باد کند و جلوی میلیون ها بیننده تلویزیونی و طرفدار مدام مثل نواری که توی دستگاه گیر نموده تکرار کند: آدرس اشتباه، باشگاه های دولتی، قانون!